KONFERANS

Hazırlıklı ve plânlı konuşma türlerindendir. Herhangi bir bilimsel alanda, topluluk karşısında yapılan konuşmalara Konferans denir.

Konferansı verecek kişi, kelimelerin telaffuzuna, (diksiyona) ve dil bilgisi kurallarına dikkat etmelidir. Verilmek istenen düşünceler; açık, anlaşılır ve orijinal olmalıdır.

Konferans verilirken konuşmacı, yazdıklarını kâğıttan okumamalıdır. Sanki, söyleşi yapıyormuş gibi konuşmalıdır. Arada sırada, yeri geldiğinde kâğıda bakmalıdır. Konuşmacı, gözlerini dinleyicilerin üzerine çevirmeli, böylece onların kendisini ilgiyle izlemelerini sağlamalıdır. Ayrıca, konuşmacı; temiz giyinmeli, ciddî olmalı, kibar davranmalı, güzel konuşmalıdır. Ses tonunu yerine göre ayarlamalı, vurguyu iyi yapmalıdır. Konferans verilmeden önce, bir başkası konferansçıyı bütün özellikleriyle dinleyicilere tanıtmalıdır.

Konuşmacı; dinleyicileri sıkıcı ve bıktırıcı söz ve tavırlardan uzak durmalıdır. Ayrıca, el, yüz ve vücut hareketlerini konunun anlamına uygun olarak yerinde ve uyumlu yapmak zorundadır. Hatiplik yeteneği olmayan konuşmacıların, vereceği konferansın etkisiz ve başarısız olacağı da unutulmamalıdır.

Konferansta dikkat edilecek bir diğer özellik de zamana uymaktır. Bir saati aşan konferansların dinleyici üzerinde etkisinin azaldığı bir gerçektir. Konferansçı, bu gerçeğe dikkat etmeli, bir saatten az bir sürede konferansını bitirmelidir. Ayrıca, konferansçı; yersiz, taşkın el ve kol hareketlerinin konuşmanın değerini düşürdüğünü unutmamalıdır.

Konferans hazırlanırken öncelikle yapılması gereken iş, konferansın sunulacağı konuda geniş bir kaynak taramasına girişmek olacaktır. İncelenecek konuda ansiklopedilerden başlayarak değişik yazı ve incelemeler gözden geçirilmeli, böylelikle sağlam ve derli toplu bir malzeme hazırlanmalıdır. Bu malzemeye konferansçı kendi görüş ve düşüncelerini de katarak öncelikle konferansın plânını düzenlemelidir.

Bilimsel toplantılarda söylenen ve akademik hitabet türüne giren söylevler (nutuklar) de konferans sayılır.

Konferans plânı şöyle düzenlenebilir: 
a) Hitap cümlesi.
b) Konunun sunuluşu.
c) Konferansın amacı.
ç) Konunun açılması ve anlatılması.
d) Sonuç.
e) Sorular ve cevaplar.

Konuşmaya, konferansı düzenleyenlere ve dinleyicilere saygı bildiren ve iltifat edici sözlerle başlanmalıdır. Sonra konunun çerçevesi çizilmeli ve ortaya konmalıdır. Bundan sonra konuşmacı, amacına göre konusunu açmalı, o konudaki çeşitli görüşleri kırıcı ve tahkir edici olmayan ifadelerle belirtmelidir.

Konuşmacı, bayağı ve argo sözler kullanmaktan kaçınmalıdır. Zaman zaman canlı örnekler ve fıkralarla, konuşma tarzının değiştirilmesiyle, ses tonuna verilecek iniş ve çıkışlarla dinleyicilerin dikkatini ve ilgisini uyanık tutmaya çalışmalıdır.

Konferansta bir konunun bütün yönlerinin ve ayrıntılarının verilme-sinin mümkün olmadığı unutulmamalıdır. Konuyu fazla dağıtmak, dinleyicinin konuşmayı takip edememesine neden olur. Çok fazla ayrıntı, herkesi aynı ölçüde ilgilendirmeyeceği için dinleyiciyi sıkar.

Konferans, anlatılanların kısaca özetlenmesi, maksadın verilmesi ve dinleyicilere saygı ve iltifat eden sözlerle bitirilmelidir. Sorulacak sorular da kısaca ve soranı incitmeden cevaplanmalıdır.

-----------------------------------

Açıköğretim Fak. 2221 no'lu yayında Prof.Dr. Özcan DEMİREL tarafından "konferans" konusu şu şekilde anlatılmıştır.

Konferans

Bilim, sanat, teknoloji gibi alanlarda uzman kişilerin belli bir konuya açıklık getirmek amacıyla topluluk karşısında yaptıkları planlı konuşmalardır (Beyreli ve diğerleri, 2006, s.168).

Konferansın amacı; dinleyiciyi belli bir konu hakkında bilgilendirmek, konuşma yapılan konuya ilişkin gerçekleri anlatmaktır. Konferans başlamadan önce konuşmacı, bir başka kişi tarafından dinleyicilere tanıtılarak takdim edilir; ardından konuşmacı konferansı sunmaya başlar.

Konferansı sunarken konuşmacı, önceden konuyla ilgili gerekli araştırma ve incelemeleri yapmış ve konuya iyice hakim olacak biçimde hazırlanmış olmalıdır.

Konuşmacı; dinleyenlerin konuya ilgisini dağıtmayacak biçimde canlı, etkili, akıcı ve anlaşılır bir dil kullanmalı; ileri sürdüğü düşüncelerin etkililiği için konuya ilişkin kanıtlar, örnekler, şekilsel ve görsel anlatımlardan yararlanmalıdır. Uzun cümleler, ağdalı ve sanatlı sözlerden sakınmalı; ses tonunu iyi ayarlamalı, gereksiz el kol hareketlerinden kaçınmalıdır. Dinleyicilerin ilgisini çekebilmek ve monotonluğu kırmak için soru ve ünlem cümlelerine başvurmalıdır. Konuşmasını atasözleri, deyimler, örnekler ve fıkralarla zenginleştirmeli; konuşmasını dinleyicilere bakarak yumuşak tavırlı ve tebessümle yapmalıdır (Komisyon, 2001, s.396).

Konferansın süresini, dinleyenleri bıktırmayacak biçimde kısa; ama dinleyenlerin etkilenmesini sağlayacak bir yetkinlik ve özlülükle kullanmalıdır.

Konuşmacı yaptığı sunuyu yazıya dökerek gerekirse dinleyenlere konuşma metnini dağıtmalı, konuşma sonunda sorulacak sorulara dinleyenleri düşünsel ve duygusal yönden tatmin edecek biçimde yanıt vermelidir.

Gülsevin ve Boz (2006, s.275),

İyi bir konferansın özelliklerini şu şekilde sıralamaktadır:

·         Konu dinleyicilerin ilgisini çekmeli,

·         Konuşmacı çok iyi hazırlanmalı,

·         Konuşmacının diksiyonu iyi olmalı,

·         Konuşmacı, konusunu iyi aktarmalı ve gereksiz ayrıntılara girmemeli,

·         Konuşma metni önceden hazırlanmış olmalı ve iyice gözden geçirilmeli,

·         Dinleyiciler ile göz teması sağlanmalı ve zaman zaman onların onayı alınmalı,

·         Konuşmacı ciddi olmalı, özellikle jest ve mimiklerine dikkat etmeli,

·         Konuşmacı, zamanı iyi ayarlamalı ve dinleyicileri sıkmamalı,

·         Konuşmacı, konferansını kürsüde ve ayakta vermelidir.

Konferans, hazırlıklı konuşmaların en önemli türlerinden biridir. Dolayısıyla konferans, öncelikle yazılı bir metne dayanmalı ve konuşmacı, konuşma kuralları çerçevesinde konuşmasını gerçekleştirmelidir.

Bir konferansın süresi ortalama bir saattir. Bu süre, dinleyicilerin konuyla ilgili soru sormaları veya konferansçının gerekli gördüğü bazı açıklamaları yapabilmesi için on on beş dakika uzatılabilir (Yakıcı, 2004, s.435).